Non me digas: "TE QUERO"

Concursos: RAG-PUNTO.GAL e COCA-COLA

II CERTAME DE MICRORRELATOS CONVOCADO PORPUNTOGAL E A REAL ACADEMIA GALEGA

Aínda estás á tempo de inscribirte na 11ª edición do Concurso Coca-Cola Novos Talentos de Relato Curto!  

Fin do prazo de inscrición: 28 de febreiro  

Proba escrita: 15 de marzo pola mañá

Aínda non te inscribiches na 11ª edición do Concurso Coca-Cola Novos Talentos de Relato Curto? Os centros escolares teñen ata o próximo 28 de febreiro para inscribir o seu alumnado para que participe no concurso. Se es profesora ou profesor de Lingua e Literatura cubre o formulario de inscrición do teu alumnado (lembra que son 2 por cada clase de 2.º de ESO) .  

Para formalizar a inscrición no concurso é necesario que nos envíen por correo electrónico a folla de inscrición das dúas alumnas ou alumnos por clase seleccionados, xunto co seu DNI e o DNI da súa nai/pai ou titora/titor legal.  

O enderezo de envío da documentación é: eecgrueiro@eu.ccip.com  

"A ponte de Brooklyn" por Luís Seoane

A PONTE DE BROOKLYN

Derradeiro terzo do século XIX (1870 -1883)

Necesitábanse pra traballar homes rexos

na ponte de Brooklyn. Con unha soldada

de sete dólares por dúas horas de carrexos

de entullos. Soio dúas horas cada xornada

no interior dunha campá de ferro, asentada 

no fundo lamento do río, con ar comprimido 

arredando entrase a iauga na cavada.

A ponte facía Brooklyn a Manhattan cinguido.

Pasábamos pola cámara de comprensión

denantes de entrar na campá de ferro, vaseira

onde despechaban as chaves do ar. Centilación

que facía doer os ouvidos naquela rateira,

que tapábamos pra que non estoupasen coa estraleira,

coma a moitos aconteceulles e coa presión do ar.

A campá era enorme, nescesaria coma buqueira

pra poder os cimentos do ponte de Brooklyn escavar.

Traballábamos silenzosos, espidos deica os cos 

coas pas, as eixadas e coas picarañas, amuados,

gotexando suor, escorrendo na lama, nos terrós,

caíndonos na iauga xiada do río, enlameirados. 

A door facíanos estoura-las testas, mais esmacelados 

axuntábamos moreas de terra, de area, de pedras. 

Folgábamos cada dez minutos, e voltábamos ousados

ao traballo pra ponte de Brooklyn, sen arredras.

Podíamos ficar pra sempre tolleitos e tamén morrer

coma aconteceulle no noso equipo ao compañeiro 

escocés Kirkland sin que o poidésemos acorrer. 

Foi cando saíu depresa ó deixar a campá dianteiro. 

Caíu logo no chan. Estoreceuse nun marterio, 

engruñouse, rebulindo corpo, pernas e brazos, 

alagándose en escumas e sangue. O extranxeiro 

deixou na ponte de Brooklyn os derradeiros azos.

Resistín ese traballo vinte xornadas,

dúas horas cada día na campá encerrado.

Perdín o ouvido nos vinte días. Aosadas

ganei cento-corenta-dólares. Deixeino traballado

pola febre, polas doores, xordo, escuallado. 

Alguén dixo: ¡Ouh, cantos rexos emigrantes sofridos

fican pra sempre baixo as correntes deste río marelado,

pola grande ponte de Brooklyn, orgulo dos Estadoss Unidos!

Esta ponte de aceiro enlevado sobor de Nova York, 

ten millas de roscas, de parafusos, de aceiros.

Érguese sobor do xiado East River esta maior 

ponte, din, do mundo, construído por extranxeiros

emigrantes de Europa. Algús galegos senlleiros

traballamos nel. Un traballo, decían, ben pagado. 

Cento-corenta-dólares. Por uns días fumos buceiros

pra ponte de Brooklyn feito sobor do río abafado.

Un traballo que ninguén resistía un mes, 

moi ben pagado, disque, sete dólares a cotío,

unha grande soldada, sete dólares por ves,

se acadábamos esquiva-la convulsión, o arrepío

producido pola falta de ar, polo noxío

que podía facernos inúteles pra toda a vida. 

¡Era un grande traballo o traballo doentío

da ponte de Brooklyn, baixo a campá descida!

LUÍS SEOANE, Fardel de eisilado, 1952

14 poemas para o 14 de febreiro

Gustamos de compartir os bos traballos dos demais, neste caso do Club de Lectura Pedra do Acordo.