CARACTERÍSTICAS LINGÜÍSTICAS DO GALEGO ANTIGO

Velaquí as principais características fonéticas, morfolóxicas, sintácticas, léxicas e ortográficas do Galego Antigo.

FONOLOXÍA
 — Presenza de vogais nasais, orixinadas pola perda dun -n- intervocálico: mão, bõo... 
— Abundancia de hiatos pola caída de consoantes intervocálicas: veer...
 — Sistema de sibilantes xordas e sonoras moi complexo: 
• Grafías s- e -ss- que representaban un son igual ao noso s: saber, nosso... 
• Grafía -s-, que representaba un s sonoro: casa... 
• Grafía ç, que soaba ts: maçãa (mazá)... 
• Grafía z, que se pronunciaba dz: dizer (dicir)... 
• Grafía x, pronunciada igual que o noso x: leixar (deixar)... 
• Grafías j, g, pronunciadas como un x sonoro: trager (traer)... 

MORFOLOXÍA
— Ausencia de morfemas femininos para os substantivos rematados en -or: a senhor (a señora)... 
— Pronome te para CD e CI: dar-te (darche)...
— Pronomes mesoclíticos: dar-te-ía (daríache)... 
— Desinencias verbais diverxentes das do galego actual: fez (fixo), disse (dixo)... 
— Tempos compostos con aver: avian mentado (mencionaran)... 
— Participio en -udo para algúns verbos da 2.ª conxugación: perdudo (perdido)... 

SINTAXE
— Uso do posesivo sen artigo: de seus milagres (dos seus milagres)... 
— Anteposición do pronome átono: ele lho deu (el deullo)... 

LÉXICO
— Presenza de préstamos do francés: dama, sage (sabio)... 
— Presenza de préstamos do provenzal: assaz (bastante), trobador, prez (aparencia)... 
— Palabras hoxe desaparecidas: filhar (aceptar), eire (onte), cras (mañá)... 

ORTOGRAFÍA
— Moitas vacilacións gráficas: hauya, hauia (había)... 
— Só signos de interrogación e admiración finais (?, !): Que me queres, amor?
 — Uso do guión para separar verbos e pronomes átonos: dizede-me (dicídeme)